Mijn oma leerde mij op 8 jarige leeftijd al dat ik van elke dag moet genieten. Elke dag is bijzonder en elke dag kan zomaar de laatste zijn. Dit vertelde ze mij na het plotselinge overlijden van mijn opa op 61 jarige leeftijd. Een man die altijd hard gewerkt om uiteindelijk in zijn pensioen de tijd en het geld te hebben om te kunnen leven. Helaas heeft hij daar niet lang van kunnen genieten.

Ik besef mij dat in deze bijzondere tijd de uitspraak van mijn oma actueler is dan ooit. Geniet van elke dag. Hoe moeilijk het voor velen ook is om meerdere weken afstand te nemen van elkaar is dit ook een mooie tijd om stil te staan bij wat we allemaal hebben.

We zitten midden in een oorlog, de oorlog tegen een virus waarin alle middelen gebruikt dient te worden om ervoor te zorgen dat ons zorgstelsel ontlast wordt en er niet onnodig mensen sterven omdat er simpelweg geen bedden meer zijn. Maar het is ergens ook een luxe oorlog, we zitten in onze warme huizen, er is voldoende eten en drinken (zolang we normaal boodschappen blijven doen) en we kunnen ons vermaken met Netflix, Disney+, spelletjes of andere zaken in onze directe veilige omgeving van onze huizen. Daarnaast; mis je contact kunnen we altijd door middel van whatsapp of videobellen elkaar spreken en zien. Dit in tegenstelling tot andere oorlogen.

Een klant van mij verwoordde het deze week heel erg mooi; zij gaf aan dat het een oorlog is zonder dat je de angst moet hebben dat er een mortier of raket in je huis vliegt, de angst dat er morgen nog wel eten is, de angst dat je familieleden gezond en wel zijn en de angst of je zelf morgen wel haalt. Zij had dit namelijk gedurende de oorlog in Sarajevo namelijk persoonlijk wel meegemaakt.

Deze uitspraak liet mij inzien dat we een gevecht aan het voeren zijn maar wel op een manier vanuit onze woonkamer. Er is wel een voorwaarde hieraan, namelijk zolang we voldoende afstand houden (1,5 meter) tot elkaar kunnen we dit virus temperen en ervoor zorgen dat het zorgstelsel niet overbelast raakt waardoor de zorg in onze ziekenhuizen doorgang kan blijven vinden.

En we kunnen deze periode ook van een andere kant bekijken, eindelijk tijd voor elkaar in gezinnen, geen gehaast om snel even van het ene naar het andere doorgaan, een tijd van reflectie, een tijd waarin je plannen kunt maken. Wat zijn jouw plannen na deze crisis? Laat het mij weten…